4 juni 2019. Het KNMI geeft code oranje. Slecht weer voorspelt in de avond. Fikse regenbuien. Onweer. Alles tezamen in deze avond. Omdat ik komende week een locatie wil fotograferen als eb en de zonsopkomst samenvallen wil ik hier vooraf even gaan kijken, en even kijken kan deze week alleen vanavond. Daar ik er een uurtje voor mag rijden gaat de camera altijd even mee. Voorgevoel? Eigenwijs? Misschien wel beide.
Ik ben er. Als ik er net ben worden de hemelsluizen geopend. Man man man wat een weer. Hoewel ik alleen ging om even polshoogte te nemen ben ik toch enigszins teleurgesteld over het zicht voor me. Ik krijg helemaal geen inspiratie, alleen in mijn gedachte zit de gewenste foto. De compositie heb ik ook alleen maar in een denkbeeldig beeld…
In de tussentijd, terwijl de donkere wolken over me heen trekken, bekijk ik de omgeving. De bootjes die er liggen, de soorten en vormen. Hoe ze liggen ten opzichte van de plaats waar de zon op komt maakt me niet uit, als het een keer vloed is geweest liggen ze toch weer anders. Het zijn veel kleine bootjes vandaag. Kleine schuitjes, geen aandachtstrekkers. Op èèn na, die heeft een mast. De meest linker op onderstaande foto.
Terwijl het onweer afneemt zie ik de wolken langzaam vertrekken. Als laatste zie ik nog èèn grote wolk aankomen, daarna wordt de lucht stil aan leeg. Met behulp van een aantal apps zie ik dat omstreeks 21:20 de laatste regendruppels moeten verdwijnen, en 21:53 de zon onder moet zijn. Een kleine 20 minuten zal er slechts over blijven, en toch besluit ik te blijven. Niet omdat het moet, maar omdat het jeukt. Om te kijken of het nog opentrekt, om te kijken of tegen beter weten in… Of misschien een eigenwijze gedachte om nog een foto te maken?
De laatste wolk trekt langzaam over, heel langzaam. Door de wolk heen laat de zon zich toch nog even zien. En dan, uit het niets, gebeurt het toch. Omdat ik met alle gear startklaar van huis vertrek kan ik deze snel pakken.
– Tripod : check
– Body : check
– Ultra groothoek : check
– Filterhouder : check
– Filter : Het is vrij donker, enkel een 1 stops gradueel very hard.
De draadontspanner laat ik voor nu even in de auto, de belichtingsvertraging staat toch standaard ingeschakeld. Laarzen, geen tijd voor. Ik heb geen idee hoe vast de ondergrond is, dat zie ik daarna wel weer. Terwijl de hemel wordt gevuld met kleuren, bepaal ik snel een compositie. Beetje naar links, beetje naar rechts, lijnen zoeken en hoppa!
Omdat het door de lage bewolking vrij donker is heb ik de ND filters in de auto gelaten. Het kleine beetje beweging in de bewolking komt nu mooi uit. Het gradueel filter licht de bewolking prachtig op, de witbalans op bewolkt geeft me al snel mooie kleuren. Met 14mm kies ik voor diepte waarbij ik dan al snel neig het diafragma net iets verder dicht te zetten dan misschien nodig is. Iets minder scherpte neem ik hierbij voor lief. In die paar minuten die er dan nog zijn gebeurt het dan toch.Ik heb ook de compositie / opname ook met de nog net ondergaande zon, maar om het accent op de lijn naar het bootje te leggen kies ik er voor de opname te laten zien waarbij de zon met zijn laatste millimeter is verdwenen.
Het resultaat? Klik op onderstaande foto voor de grote versie!